Άλφα

καλή μου Αποτυχία γιατί με ακολουθείς
δε θες να είμαι ευτυχισμένη;
μπαίνεις και φωλιάζεις μέσα στο στέρνο μου, στρογγυλοκάθεσαι, διαβάζεις τα βιβλία σου, πίνεις τον καφέ σου και να 'τα πάλι από την αρχή κάθε βράδυ κάθε μέρα να σε κουβαλώ.

μου φωνάζεις να σε δω με μάτια καθαρά
τι όμορφη που είσαι τι ρούχα με χρώματα ανοικτά φοράς πως μυρίζεις άνοιξη και μέντα πως ανάλαφρα κυλάς να ακούσω την φωνή σου βραχνή μα σταθερή πως τραγουδάς πως μόνο για καλό είσαι εδώ

βάρος - βαριά είσαι Αποτυχία σε διώχνω και δεν φεύγεις σου φωνάζω δεν με λυπάσαι δεν με αγαπάς δεν σε θέλω μόνο δάκρυα μου αφήνει η συντροφιά σου και όλοι οι άλλοι γελάνε δεν σε θέλω ηλίθια αποτυχία φύγε δε μπορώ άλλο 

πακετάρεις και κλαις και εγώ σε κοιτάζω αποσβολωμένη βγάζεις τα φωτάκια σου μαζεύεις το χαλί τα λαθάκια ξεκρεμάς από τα παράθυρα σηκώνεις την βαλίτσα και

Μείνε. Σου λέω. Και κλαίω. Και κλαίω. Και κλαίω.

Μου στέρησες την αναγνώριση, το νέο ξεκίνημα, το Όνειρο. 
Εξαιτίας σου απογοήτευσα, ζήλεψα, έχασα, έφτυσα αίμα, έπεσα, Απογοήτευσα.
Αλλά...
ίσως κάτι κέρδισα. Που δεν μπορώ ακόμα να δω. Γιατί...δεν μπορώ να σε παραδεχτώ. 

Και κλαίω. Και κλαίω.